Ahmet Selçuk ılkan - SERENA şiiri
SERENA
'Ayrılıgın acısını ve ölümün en güzelini en iyi şairler bilir'
Yine yetiÅŸemedim son trene
Yine geç kaldım mutluluga Serena
Ardından
Boş bir bavul gibi bıraktım kendimi sokaklara
ıçim dışım darmadagın
Sanki altında kaldım koskoca bir yanardagın
Hala inanamıyorum olanlara
Oysa
O degil ben olacaktım kollarında
Hani ben olacaktım Serena?
Bu sabah
Menekşe satan kızlara bıraktım gözlerini
Simit satan çocuklara o sımsıcak ellerini
Yaşlı bir eskiciye senli bütün hayallerimi
Ve bir tinerciye bende kalan son resmini
Bende hiçbirşeyin kalmadı bilesin
Artık kaderimi örmüyorum saçlarına
Oysa daha dün
Ben vardım çöl ateşi avuçlarında
Ben vardım Serena...
Keşke gözlerime miller çekseydin Serena
Zehirler katsaydın sularıma
Mayınlar döşeseydin yollarıma
Ve dinamitler koysaydın bu aptal yüregime
Bana yaşatmasaydın o günü
Ve bana yaşatmasaydın böylesine bir ölümü...
Bilirsin rüzgara bıçak
Yagmura ateÅŸ
Buluta kurÅŸun iÅŸlemez
Sen de öyle vurup gittin ki beni
Artık bana hiçbir acı kar etmez...
Hiçbir acı Serena
Bütün bu olanlar yetmezmiş gibi
Gelip gelip seni bana sormuyorlar mı?
Daha adının ilk hecesinde yıkılıyorum
Küssem olmuyor
Sussam olmuyor
Kaçsam olmuyor
Yüregime taş basıyorum
Ve en acısı ne biliyor musun?
Her sabah seni yeniden yüregimdeki daragacına asıyorum
Ve sonra oturup
ıkimiz için çocuklar gibi aglıyorum
Çocuklar gibi Serena...
şimdi yagmurlarını bile bilmedigim bir şehirdesin
Ve aşkımız bir şiirin en yanık mısralarında
Ve bir merdiven boşlugunda can çekişiyor umutlarımız
Hani birlikte yaşlanacaktık Serena?
Hani birlikte agıracaktı saçlarımız?
Bak nasıl küskün ve mahsun bakıyor bize
Dogmamış çocuklarımız...
Hala inanamıyorum yaptıklarına
Bir intihar mektubuydu sanki son bakışın
Ve kör bir bıçak gibi oydu yüregimi
Böylesine kaçışın...
Oysa,
O degil ben olacaktım kollarında
Hani hep ben olacaktım Serena
Hani emindin?
Hani yemindin?
Hani hep benimdin Serena?
Hani hep benimdin?